شکنجه کم کن کمکم کن سنم

شکنجه کم کن کمکم کن سنم

تاب شکنجه ديگه نيست تو تنم

من که بجز تو دلبري ندارم

بخاطرت از همه دل ميکنم

تو ميتوني تمام هستيم باشي

بهانه ي يکي پرستيم باشي

رو بال واژه تا بهشتم ببر

به جشن خوب سرنوشتم ببر

جهنمم با تو بهشته واسم

با تو اميد و خوب من ميشناسم

شکنجه کم کن کمکم کن کمي

نمونده غير از خود تو همدمي

تويي بهانه اي براي مستي

تو ميتوني تو ميموني تو هستي

قيد همه زميني هارو زدم

بجز تو با تمام دنيا بدم

شکنجه کم کن کمکم کن سنم

تاب شکنجه ديگه نيست تو تنم

يارا قصد جون ما کردي          با تيغ دو مژگونت

عاشق کشي جونم                 آيين دو چشمونت

آتيش سوزي اونجا                 مابين نگاه تو

با هرکي که از سرما       يک دم بشه مهمونت

کاکل ندي دست باد         هوش از سر ما ميره

گفتيم که از اول             اين دل شده حيرونت

پيش از تو دلم کوهي        سرداده به ابرا بود

حالا   پل   آوار               آواره   و   ويرونت

کنج سينه ي مارو              خوب نشونه گرفتي

تير اندازي آرش               انگاريه  تو  خونت

رحمي به دل ما کن               بعد کمونتو وا کن

من زخنده ميميرم                 پاي لب خندونت

دست کم نگيريمون             سرسپرده ايم عاشق

از معجزه ي عشقت             موندن توي زندونت

جز جون حقير من               چيزي که ندارم گل

نا  قابل و هر آن                ميخواد بشه قربونت

پشت  در  ننداختي   ننه              با خوب و بدم ساختي ننه

سرم رو بگير تو دامنت               قربون    بوي   پيرهنت

دنيا رو مي خواستي برام          عمرت  و  گذاشتي  به  پام

عشق   تو   فقط   زيارت            نماز    بود   و   عبادت

حرف  و   حديثت    منم            عاشق    گيست     منم

سفيد    مثل     برفه            راست راستي خيلي حرفه

پشت  در  ننداختي   ننه              با خوب و بدم ساختي ننه

سرم رو بگير تو دامنت               قربون    بوي   پيرهنت

به انتظار ديدنم نشستي         چفت در و به عشق من نبستي

نشستي هي خدا خدا مي کني        اسم منو همش صدا مي کنه

دنيا رو مي خواستي برام          عمرت  و  گذاشتي  به  پام

عشق   تو   فقط   زيارت            نماز    بود   و   عبادت

حرف  و   حديثت    منم            عاشق    گيست     منم

سفيد    مثل     برفه            راست راستي خيلي حرفه

دل ناگرونم تويي              آروم جونم تويي

دل ناگرونت منم               آروم جونت منم

دنيا رو مي خواستي برام          عمرت  و  گذاشتي  به  پام

عشق   تو   فقط   زيارت            نماز    بود   و   عبادت

حرف  و   حديثت    منم            عاشق    گيست     منم

سفيد    مثل     برفه            راست راستي خيلي حرفه

شبيه برگ پاييزي ، پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، ولي هرگز نخواهي رفت تو از يادم

خداحافظ ، و اين يعني در اندوه تو مي ميرم

در اين تنهايي مطلق ، که مي بندد به زنجيرم

بي تو لحظه اي حتي دلم طاقت نمي آرد

برف نا اميدي بر سرم يکريز مي بارد

چگونه بگذرم از عشق ، از اين دلبستگي هايم ؟

چگونه مي روي با اينکه مي داني چه تنهايم ؟

خداحافظ ، تو اي همپاي شب هاي غزل خواني

خداحافظ ، به پايان آمد اين ديدار پنهاني

خداحافظ ، بدون تو گمان کردي که مي مانم

خداحافظ ، بدون من يقين دارم که مي ماني !!!

اگه احساسمو كشتي اگه از ياد منو بردي

اگه رفتي بي تفاوت به غريبه سر سپردي

بدوون اينو كه دل من شده جادو به طلسمت

يكي هست اين ور دنيا كه تو يادش مونده اسمت

نفرين به عشق به عاشقي .

نفرين به بخت و سرنوشت .

به اون نگاه که عشقتو .

تو سرنوشت من نوشت .

نفرين به من نفرين به تو .

نفرين به عشق من و تو .

به ساده بودن منو .

به اون دل سياه تو.

حیف روزایی که بی تو به سر شد

حیف شبهایی که بی من سحر شد

تو بی من تنها من از تو تنها تر

حیف این عمری که تنها هدر شد

من سردم تو سردی دل نیمه جونه

میسوزه میسازه درب و داغونه

میلرزه حتی با چیک چیک اشکام

مثل گنجشکی که زیر بارونه

لبهامون لبخند عشقو کم داره

دلگیرن روزامون لحظه غم باره

دستاتو نظرم کن خیلی محتاجم

پاییزم میریزم رو به تاراجم

آه

من ابرم تو بارون این قصه خیسه

خورشید و بر گردون اینجا قدیسه

اعجازو بارون و باور کن وقتی

میخواد این احساسو از نو بنویسه

من ابرم تو بارون این لحظه نابه

این لحظه مخصوص ماه و مهتابه

بیدارم یا اینکه میبینم خوابه

کی نیلوفر سهم قلب مردابه

اینجا قلب ادمها بی فانوسه

رویاشون رویا نیست عین کابوسه

اینجا چشمامون تو گریه میپوسه

من جایی میخوام با تو قد بوسه

ما دستامون با هم دنیا میسازه

بی سقف و بی دیوارو بی دروازه

ما با هم هستیمو با هم میمیریم

بپر با من بپر وقت پروازه

دلم گرفته

اي خداي مهربون دلم گرفته

با تو شعرام همگي رنگ بهاره با تو هيچ چيزي دلم کم نمياره

وقتي نيستي همچيم تيره و تاره کاش ببخشي تو خطاهم رو دوباره

اي خداي مهربون دلم گرفته از اين ابر نيمه جون دلم گرفته از زمين و آسمون دلم گرفته

آخه اشکام رو ببين دلم گرفته تو خطاهام رو نبين دلم گرفته تو ببخش فقط همين دلم گفته

توي لحظه هاي من شيرين تريني واسه عشق و عاشقي تو بهتريني

کاش هميشه محرم دل تو باشم تو بزرگي اولين و آخريني

تورو دوست دارم مثل حس نجيب خاک غريب

 تو رو دوست دارم مثل عطر شکوفه هاي سيب

 تورو دوست دارم عجيب تورو دوست دارم زياد

 چطور پس دلت مياد من رو تنهام بگذاري

 تورو دوست دارم مثل لحظه خواب ستاره ها

 تو رو دوست دارم مثل حس غروب دوباره ها

 تورو دوست دارم عجيب تورو دوست دارم زياد

 نگو پس دلت مياد من رو تنهام بگذاري

 توي آخرين وداع وقتي دورم از همه

 چه صبورم اي خدا ديگه وقت رفتنه

 تو رو ميسپارم به خاک تورو ميسپارم به عشق برو با ستاره ها

 تورو دوست دارم مثل حس دوباره تولدت

 تور دوست دارم وقتي ميگذري هميشه از خودت

 تورو دوست دارم مثل خواب خوب بچگي

 بغلت ميگيرم و ميرم به سادگي

 تورو دوست دارم مثل دلتنگي هاي وقت سفر

 تورو دوست دارم مثل حس لطيف وقت سحر

 مثل کودکي تورو بغلت ميگرم و اين دل غريبم رو با تو ميسپارم به خاک

 توي آخرين وداع وقتي دورم از همه

 چه صبورم اي خدا ديگه وقت رفتنه

 تورو ميسپارم به خاک تورو ميسپارم به عشق

 برو با ستاره ها

 توی خلوت پر از همهمه ام

که صدایی به صدام نمیرسه

اگه میتونی منو دعا بکن

من که دستم به خدا نمیرسه

آسمونا ارزونی پرنده ها

جای آسمونا یه قفس بده

همه دار وندارمو بگیر

هر چی بودمو دوباره پس بده

بازم هیچ راهی به مقصد نرسید

من هزار و یک شبه معطلم

تا ته جاده دنیا رفتم و

بازم انگار سر جای اولم

چرا دنیا با تمام وسعتش

مرحمی برای زخم من نداشت

پای هر چی که دویدم آخرش

حسرت داشتنشو تو دلم گذاشت

سر رو شونه های سنگ روزگار

قد این فاصله هق هق میکنم

دارم از ثانیه ها سیر میشم

دارم از دوری تو دق میکنم

پشت خنده های مصنوعی من

دل به این بغض گلوی من بده

روزگار سردمو ورق بزن

دست مهربونتو به من بده

گم شدم توی شبی که خودمم

شبی که حتی یه فانوس نداره

منو با خودت ببر به روشنی

آخه هیچ کی مثل تو منو دوست نداره

لک زده دلم واسه یه همزبون

شیشه دل همه سنگ شده

میدونی دلیل گریه هام چیه

آی خدا دلم برات تنگ شده

من ميگم دوست دارم

فاصله مرگه

تا ميگيره ياد روزهاي قشنگت

من ميگم از تو فقط خاطره مونده

تو ميگي زمونه از ما ما رونده

ايران ايران از تو فقط اشاره

ايران ايران از من يه قلب پاره

ايران ايران از تو فقط اشاره

ايران ايران از من يه قلب پاره

دلم برات چه تنگه

چقدر چقدر دل زمونه سنگه

آآآآآآآآآآآآآ

ميخوام منو تو ما شميم

بيا بيا پر بکشيم رها شيم

تو خونه ي هوايي عطر خوش مايي

توکه لطف خدايي

چرا ازم جدايي

ايران ايران از فقط اشاره

ايران ايران از من يه قلب پاره

ايران ايران از فقط اشاره

ايران ايران از من يه قلب پاره

بشنو تو اين فريادم

نگو نگو بردم تورو از يادم

 ميخوام بيام کنارت

چقدر دلم تنگه واسه بهارت

وطن کوير پيره که تو خودش بصيره

تو اي خدا ي هستي نذار وطن بميره

من ميگم دوست دارم

بذار   برات   بمونم     يه دوست خوب و ساده

حالا که با تو بودنم          از   سرمم    زياده

بذار بگيرم آروم         با خاطرات خوبت

سنگ صبور چشم         تا  انتهاي  جاده

عکستو قابش کنم            تو سايه روشن ماه

خودم دوون دوون شم        دنبال   اون   پياده

بذار پريشونت شم         خراب و ويرونت شم

نديدنت منو گل              به دست گريه داده

دلم خوشه به اينکه          دلت هميشه شاده

شادي و شادي تو           سادست و بي افاده

شونم اگه ميلرزه            تکيه کني مي ارزه

بعدش خودت ميبيني        که  قابل   اعتماده

دلم خوشه به عکست      منم يه دوست ساده

که عاشق تو بودن         از   سرمم   زياده