بفرماييد خوش اومدين            به  سر زمين  سينمون

وقتي رسيدين و ديدين            واسم نبود تاب و توون

شمام مثل فرشته ها                کوير و  جنگل کردين

جدول  نيمه  کارمو                 نيومده   حل    کردين

دستي کشيدين رو سرم           تا عشق و باور بکنم

وقتشه  گفتين  از  اميد           بايد   لبي   تر  بکنم

فقط شما بودي و شوق           دليل   موندگار يام

خطي کشيدين رو غمو            تموم گريه زاريام

بفرمايين خوش اومدين           کمي قدم رنجه کنين

زوده يه وقت نفرمايين            نميشه با ما بمونين

ما دلمون شيشه ايه                جنس بلور عاشق نور

شمام که اصل نوريو               رو لباتون  رمز عبور

عروس آرزو ميشي               مهرتونم   ترانه   هام

فقط  يه  آرزو دارم                شمارو از خدا ميخوام

دربدر چشاتم فداي اون نگاتم  

اگه نياي سراغم بازم ميگم فداتم

چرا نميخوني تو آواره ي صداتم  

اگه با من بموني تا جون دارم باهاتم

ببين چه کردي با عشق    ستاره دنياتم    

حتي نيومد بازم  قصه ي روياهاتم

نگو خداحافظ درياي غصه هاتم       

بگو که من هرگز تنهات نميذارم

حتي اگه بميرم    

بازم ميگم  يادتم

پشت سرت جاي اشک     يه کاسه آب ميريزم

حالا که رفتني شدي           سفر بخير عزيزم

اين آخرين خواهشمه       مواظب خودت باش

اوني که جامو ميگيره       جوونيتو بذار پاش

اسم منو جلوش نيار            بهونه اي نگيره

بهش بگو دوست دارم         بذار برات بميره

عکس منو پاره بکن            يوقت اونو نبينه

خجالت از چشام نکش        که عاشقي همينه

دفتر خاطراتمو              تو خلوتت بسوزون

يادت نره کي بودي              به دلتم بفهمون

اگه يروز منو ديدي        بروت نيار که ديدي

حتي اگه صدات زدم         بروت نيار شنيدي

کی گفته نفرين ميکنم     غصه به تو حرومه

خوشبختي تو گل من           هميشه آرزومه

بذار برات بمونم يه            دوست خوب و ساده

حالا که با تو بودنم                   از سرمم زياده

بذار برات بخونم از             عشق اين روزگار

حالا که رفتني شدي              باز بمونه يادگار

يوقت نگي      خسته شدم      از يارم

بورو ديگه نميخوامت از تو من بيذارم

بري بگي   نبودش                    حتي صادق

واسم نروند تو دريا             حتي يدونه قايق

گل من دل به کسي ندادم     آخه ديوونت بودم

خورشيد ميرفت پشت کوه    ماه شبونت بودم

براي تويه فانوس      براي تو يه عاشق

ريختم به پات عزيزم       صدتا گل شقايق

اونوقت ميگي ديوونه      براي تو نموندم

هرچي ترانه بودش         براي تو نخوندم

ميخواي بري     بازم     تنهام بذاري

با تمام غم و غصه هاي دنيا بازم تو جام بذاري

اگه ميخواي بري من ميشکنم بغض صدام

ديگه برات نميکنم             من حتي دعا

اگه ميخواي بري     من     ميمونمو بلاها

تورو خدا بيا و                 منو نذار تنها

آنشب كه شب ، از صبح محشر تيره تر بود

آنشب كه از ان ، مرغ شب هم بى خبر بود

آنشب كه رخت غم به مه ، پوشيده بودند

آنشب كه انجم هم سيه پوشيده بودند

آنشب كه خون از دامن مهتاب مى ريخت

اسما براى غسل زهرا عليه السلام اب مى ريخت

آنشب خد داند خداداند كه چون بود

قلب على زندانى فرياد و خون بود

طفلى گرفته استين دانم به دندان

تا ناله خود را كند در سينه پنهان

آنشب امير المومنين با اشك ديده

مى شست تنها پيكر يار شهيده

مى شست در تاريكى شب مخفيانه

گه جاى سيلى گاه جاى تازيانه

صد بار از رفت و دست از خويشتن شست

تا جان خود را در درون پيرهن شست

مى شست جسم يار خود ارام و خاموش

مى كرد بر دستش نگه طفلى سيه پوش

خود در كفن پيچيد ان خونين بدن را

خونين بدن نه ! بلكه جان خويشتن را

چشم از نگه ، لب از نوا، ناى از سخن بست

بگشود دست حسرت و بند كفن بست

ناگه فتاد ان تيره كوكب را نظاره

برگرد ماه خويش ، لرزان دو ستاره

دو گوشوار غم ز هوش افتاده بودند

بر خاك تنهايى خموش افتاده بودند

دو جوجه در اشيان بى اشيانه

دو بلبل خاموش مانده از ترانه

از بى كسى دو بال درهم برده بودند

گويى كنار جسم مادر مرده بودند

داغ دل مولا دوباره گشت تازه